Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Duo Reges: constructio interrete. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Maximus dolor, inquit, brevis est. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.

Num quid tale Democritus? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; A mene tu? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Est, ut dicis, inquit;

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Bork Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Prioris generis est docilitas, memoria; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Tu quidem reddes; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Quod equidem non reprehendo; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nunc vides, quid faciat. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Bork Bork Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.