Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ille incendat? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Bork Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Sed fortuna fortis; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sint ista Graecorum; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Dat enim intervalla et relaxat. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? At enim sequor utilitatem. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quod equidem non reprehendo; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Sed quid sentiat, non videtis.

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Simus igitur contenti his. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Si longus, levis. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Bonum integritas corporis: misera debilitas. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Tum mihi Piso: Quid ergo? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Sed nunc, quod agimus; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?