Quare attende, quaeso.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ecce aliud simile dissimile. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Duo Reges: constructio interrete. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Eaedem res maneant alio modo.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sed ego in hoc resisto; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quippe: habes enim a rhetoribus; Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Quid, quod res alia tota est? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Suo enim quisque studio maxime ducitur. Videsne, ut haec concinant? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sed ad illum redeo. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Beatum, inquit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Utram tandem linguam nescio? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Minime vero, inquit ille, consentit. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.