Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum hoc idem saepe faciamus. Duo Reges: constructio interrete. Illi enim inter se dissentiunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Non risu potius quam oratione eiciendum? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quid, quod res alia tota est? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quis hoc dicit? Non est igitur voluptas bonum. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Scrupulum, inquam, abeunti; At enim sequor utilitatem. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Rationis enim perfectio est virtus; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed nimis multa. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Minime vero, inquit ille, consentit. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Age, inquies, ista parva sunt.